چنان قلبم درونش درد جاریست *** که گویی شعر هم مرحم بدانن نیست

کشم آهی که از سوزش جهان سوخت *** وجودم ، هستیم ، آری دلم سوخت

شب و روزم همه تکرار مستی *** خدایا با من دیوانه هستی ؟

جدا گشتم ز خلق خوب ایزد *** که گویی خواهد آبرویم بریزد

به هر سویی نگاهم خیره میگشت *** غم دنیا به قلبم چیره میگشت

به فرت غصه از پایم رمق رفت *** کمر خم کردمو شادی ز کف رفت

به رخ شور جوانی و به جانم غم نشسته *** به قلب خسته ام آری مسیبت نقش بسته

چونان زهری به کامم ریخت دنیا *** که قلبم اینچنین سخت است و تنها

درونم درد دارم قصه  دارم *** ز سر شور مداوایش ندارم

شاعر : کامران شادفر